این روزها تقریباً همه ما دو کلمه 4G و LTE را به دفعات در تبلیغات اپراتورها و شبکههای موبایل شنیده ایم. این دو کلمه انقدر به گوشمان آشنا هستند که حتی از خود نمی پرسیم چه تفاوتی باهم دارند. اما در این میان افرادی هم هستند که این دو واژه را یکسان میدانند و بهجای هم بهکار میبرند، که متاسفانه این اتفاق بین متخصصان و کارشناسان کامپیوتر و مخابرات نیز دیده شده است.
وقتی صحبت از 4G میشود، یعنی نسل چهارم شبکههای موبایل و یا چهارمین نسل از فناوریهای ارتباط موبایل. کلمه G نیز به معنای نسل است که از (Generation) گرفته شده است. اما LTE (Long Term Evolution) یک نسل از شبکههای موبایل محسوب نمیشود. اما اینها چه تفاوتهایی باهم دارند؟
ماهاننت در این مطلب قصد دارد به معرفی و بیان تفاوتهای اینترنت 4G و LTE بپردازد.
سال 2008، موسسه ITU-R استاندارد 4G را ثبت کرد. در استاندارد 4G، حداکثر سرعت انتقال اطلاعات روی شبکههای موبایل به 100 مگابیت بر ثانیه میرسد، اما در دستگاههایی مانند Hotspot موبایل این سرعت یک گیگابیت بر ثانیه است. البته در سال 2008، چنین استانداردی کمی دور از ذهن بهنظر میرسید. اگرچه ابتدا این هدف به نظر سخت و دراز مدت بود، اما بهزودی زیرساختهای مخابراتی شبکه پیشرفت کردند و فناوری های ارتباطی جهش پیدا کردند. عرضهکنندگان شبکههای 3G به سرعت $G را راهاندازی کردند که حداکثر سرعت آن برابر با 100 مگابیت بر ثانیه روی گوشیهای موبایل است.
همان طور که قبلتر نیز اشاره کردیم، LTE مخفف Long Term Evolution است. درنتیجه این فناوری یک استاندازد و نسل مجزای شبکههای موبایل نیست، بلکه شاخهای از 4G است. وقتی علامت 4G در بالای صفحه نمایش موبایل به چشم میخورد، به این معنا نیست که واقعا از یک شبکه 4G استفاده میکنیم، بلکه زمانیکه استاندارد 4G تصویب شد، بیشتر ارائهدهندگان سرویس موبایل با پول دادن به شرکتهای سازنده موبایل، 4G را وارد مشخصات پشتیبانی محصول کردند تا روی صفحهنمایش نشان داده شود. همینجا بود که 4G از مسیر اصلی خود منحرف شد. اما تنظیمکنندگان استانداردهای امریکا برای تفاوت بین 4G تقلبی از 4G واقعی، LTE را تعریف کردند که به معنای تکامل در بلندمدت است.
درنتیجه زمانیکه روی یک دستگاه برچسب LTE قرار میگیرد در مقایسه با 4G به این معنی است که نسبت به 3G بهبود یافته و سرعت بیشتری دارد.